Bayram geliyor.. Nerede o eski heyecan, sevinç, mutluluk? Neden hiç kimse de bayram havası yok.
Eskiden olsa bayram geliyor diye insanlar heyecanla bayram gününü beklerdi.
Özlenen dostlar, akrabalar hepsiyle bir araya gelmek için can atılırdı. Hepimizde birer heves olurdu. Şimdi hiçbirimizde ne o heves var ne de başka bir duygu..
Bayram sabahı erkenden kalkılıp o özenerek aldığımız kıyafetleri giyinip, ev halkıyla bayramlaşıp o güzel kahvaltı sofrasına oturulurdu.
Şimdi ise elimizden gelse insanlar bayram gününü uyuyarak evde film izleyerek geçirecek. Bazıları ise tatil planları yaparak nerede hangi şehre tatile gitsem diye düşünüyor.
İnsanlar bayramda anne, baba, eş, dost, akraba ziyareti yapmak için plan yapması gerekirken tatil planları yapıyorlar. Kimin umurunda anne, baba, dost, akraba?
Eskiden olsa günü tamamen akraba ziyaretleri yaparak geçiyordu bayramlarımız. Çocuklarımız kapı kapı dolaşıp içlerindeki kıpır kıpır heyecanla, sevinçle şeker toplamak için her birimizin kapısını çalıyorlardı.
Şimdiler neden hiç kapılarımız çalmıyor? Nerede bu çocuklar? Bilgisayar ve tablet başındalar değil mi?
İki tane temel sebebi var! Bence birincisi aileler bayram kavramını yerine getirmiyor. Çocuk bayram nedir ne anlam taşır hiçbirini bilmiyor.
Örfünden adetinden uzaklaşan yeni bir nesil yetişiyor. Maalesef o nesli biz yetiştiriyoruz. Zaten küçük yaşta eline tablet ve telefon verilen çocukta herhalde örfü adeti bayramlaşmayı bu mecralardan öğrenmesini bekleyemeyiz.
Hele ki telefonlar olduktan sonra bırakın bayramları cenazede ve düğünde birbirini gören toplum olduk. İsteriz ki o eski bayramlar olsun. Köyden kente, kentten tatil beldelerine plan yapmak değilde kentten köylerimize gidip hem akrabalarımızı ziyaret edelim hemde temiz hava ve doğanın keyfini bir kaç gün de olsa yaşayalım..
