Gene en beklemediğimiz anda. En savunmasız canlar yitip gitti. Kimisi YGS’den çıkmıştı kafa dağıtmak için arkadaşlarıyla çıkmak istemişti,kimisi ablasının yanına gitmişti,kimisi hamile eşine ilaç almak için.. Hiçbirinin haberi yoktu tabii ki. Hepsinin bir bekleyeni vardı. Dönemediler, gidemediler.
Lanet olsun bu masum insanların canlarını siyasi ideolojileri için kullanan teröre. Lanet olsun onu desteleyene, haberi ola ola susana,yapana birlerce kez lanet olsun. Bir arkadaşımız terör bölgesinde askerlik yapmıyorum ama anneme son beş ayda üç kez “Anne iyiyim, hayattayım merak etme” dedim. Çünkü Ankara’da öğrenciyim demiş. Lanet olsun bu genç yaşta içimize her an ölecekmiş korkusu düşürenlere,lanet olsun annelere babalara bu denli korku yaşatanlara. Her seferinde lanet okuyoruz teröre ama lanet okumaktan da bıktık artık. Yüreğimiz yanıyor, bitsin artık. Yazık değil mi bu gençlere, evde çocuğu bekleyen anneye.
İmtihan çok ağır YA’RAB.. Sen acımızı hafiflet, sen bu terör denen laneti EL’KAHHAR sıfatınla kahret ey’ RABBİM. Yorulduk, lakin yıkılmadık. Bu ülkenin ekmeğini yiyip, suyunu içip, havasını soluyup, İHANET EDENLERE sen rahat verme Rabbim. Hiçbir şeyi ertelemeyin, seviyorsanız söyleyin, bir şeyi beğendiyseniz alın, moraliniz bozuksa dünyada masum insanların, gençlerin yok yere öldüğünü getirin aklınıza,ertelemeyin hiçbir şeyi... Zira ölümün ne zaman geleceği hiç belli olmuyor. Ankara’da hayatını kaybeden tüm canlarımıza Allah’tan rahmet diliyorum ve tekrar diyorum ama bu sefer gerçekten son olsun...
