Çocuklarını sevgi ve şefkate boğan bu anneler,çocukları hiçbir zorlukla karşılaşmasın diye her türlü işi kendi üzerlerine alırlar. Bu tip ailelerde anne çocuğun yapması gereken şeyleri yapar,çocuk adına düşünür,ona fazla yük vermez. Aslında bu iyi niyetle yapılan bir eğitim hatasıdır. Çocuğun bütün sorumluluklarını üstlenmek çok büyük bir risktir;çünkü çocuk kendi sorununu kendi çözme becerisi kazanamaz. Bu tür bir davranışa maruz kalan çocukta “Ben yapamam” duygusu oluşur. Bu ,özgüveni azaltan bir duygudur;çocuk kendisini yetersiz,güvensiz hisseder ve annesine sormadan hiçbir şey yapamaz hale gelir.