Bazı yaralar malesef kabuk tutmuyor...
O kara geceyi bizzat yaşadım 45 saniye süren felaket...
Daha 6 yaşındaydım gözümü açtığımda annem abimle bana sarılmıştı ev beşik gibi sallanıyordu, babamın "Allahım yardım et" diye dua sesleri...
Sallantı biraz azaldığında, annem beni kucağına aldı, babam abimi merdivenlerden aşağı indik mahşer yeri gibiydi dışarısı...
O gece arabaya bindik ve gördüğüm tablolar asla hafızamdan çıkmadı aradan koskoca 21 sene geçti hala avcılardan geçtiğimde o hali aklıma gelir...
Avcılar'da yolun kenarında ki bütün evler adeta tuzla, buz olmuştu...
Hiç kimse aradan günler geçmesine rağmen evlerine giremiyordu bahçelerde, parklarda yatıyorlardı bizde arabada yatıyorduk uzun sürede böyle geçmişti...
Ya birde günlerce enkazın altında kurtarılmayı bekleyenler vardı, yaşam mücadelesi vermeye çalışanlar...
"Sesimi duyan var mı?" sesleri...
Rabbim bir daha o günleri yaşatmasın...
