Bugün şanssızlıklara, kederlere, umutsuzluklara yer yok satırlarımda.
Mevsimin adı soğuk kış olsa da; içimdeki o kor ateş misali.
Demini almış bir çaydan, bir fincan alıp, avuçlarımın arasında dalıp gitmek o buğulu soğuk cam kenarında seyre dalmak gibi.
Sararan yaprakların yağmurla savruluşunu…
Battaniye altında kalabalıklardan uzak, telaşsız, gürültüsüz kendi yalnızlığında okuduğun bir roman tadında…
İnsanın sığınabileceği tek yerin kendisi olduğunu kayıtsız şartsız bilsem de, yüreğime nadir de olsa dokunan kelebekler gibi…
Sayısını sayamadığım milyonlarca donuk ve soğuk yüzler çevrelerken etrafını, sıcak bir bakışla, içten bir gülümseyişle girmesi gibi hayatına…
Ne yaşarsa yaşasın kimseden acısını çıkartmayan bir yürek!
Mutsuzluğun ne olduğunu bildiği için bakışında asla o donukluğa şahit olamadığınız kırılganlık.
Saatlerce konuşmak istersiniz de, sizin hayata karşı gelgitlerinizin bütün cevaplarını alacağınızı bilmeniz gibi…
Seni uzaktan izlemesi gibi; müdahale olmak istemese de hayatına, sen istediğin sürece hep yanında bir nefes olacağına inandırması gibi…
Haaaa; hep de böyle gitmez duygu dolu rastladığın bu dostluk, arkadaşlık veya adını koymakta kıvırdığım…
Her fikrimin arkasında olması canımı sıkar hani bazı bazı.
Bana hep sen haklısın demesi sıradanlaştırır onu!
Tartışmak lazım yükselen ve alçalan ses tonlarıyla…
Yeri gelip canımı yakmalı, ağlatmalı beni ki silinsin gözlerimdeki puslu bakışlar.
Param yok bu sefer, hadi bir kahve ısmarla dediğimde sorgu dolu gözlerle değil de “hakikaten mi” diyen sıcak bir bakışla gülümsetmeli beni.
Araya mesafe girip de göremesem de bilmeliyim ki mesafenin uzunluğuna duvarlar örmemiş, bıraktığım yerde beklemiş beni.
Ah be güzel insan; iyi ki girmişsin hayatıma diyebilmeliyim ve de sakın çıkma!
Ama…
“Bağlanmayacaksın bir şeye, öyle körü körüne.
O olmazsa yaşayamam demeyeceksin
Demeyeceksin işte.
Yaşarsın çünkü.
Öyle beylik laflar etmeye gerek yok ki
Çok sevmeyeceksin mesela, o daha az severse kırılırsın.
Ve zaten genellikle o daha az sever seni
Senin onu sevdiğinden.
Çok sevmezsen, çok acımazsın.
Çok sahiplenmeyince, çok ait de olmazsın hem...!”
Her atan bir kalpti, bazen acı, bazen de umutsuzluk.
Saygı ve sevgilerimle…