Peki insan olmak insani değerlere sahip çıkabilmek mümkün mü? İnsan olabilmek bu kadar mı zor? İnsani değerleri, hassasiyetleri bir kenara atabilmek mümkün mü? Biz kimiz, neyiz, nereye gidiyoruz? Dünya insani değerlerde ne yapıyor? Bunları hiç sorguladık mı? Ya insani değerleri gözetenlere sahip çıkabildik mi? Vefalı olabildik mi? Ya bu hassasiyetleri dalgaya alan, önemsemeyen, vicdanını kaybetmiş haysiyetsizlere, omurgasızlara ne demeli ki? İyilikten anlamayan kıymet bilmeyene ne demeli? Yüzsüzlüğün ta kendisi bunlar yüz karaları. İnsan diyorsun ama yok illaki seni yardım etmekten yıldıracaklar. Bilemiyorsun ki, içlerini açıp okuyamazsın ki… Kimisi vefalı kimisi vefasız. Bazen bunlara inat diyorsun bırak iyi olmayı kötü oluver. Olmuyor yapamıyorsun ki. Nerde kanadı kırılmış bir kuş görsem iyi insanların özelliğidir. Duramaz koşar imdada. Kurumuş toprağa rahmet yağmuru gibi yağar da yağar. Islatır, ferahlatır kurumuş toprağı. Bunalmış, yüreği yanıkların feryatlarını dinlercesine. Ama yok illaki taş atacaksın. Durmayacak şeytani planlarını ortaya koyacak ve yardım elini kesmeye zorla bırak ne halleri varsa görsünler dedirtircesine.
Bir kadın çaresizce bağırıyor çığlık çığlığa. Cani adam vuruyor vuruyor. Birbirlerini tanımıyorlar. Sokaktan tesadüfe eseri orada bulunan bir genç dayanamıyor bu kadının çığlıklarına. Gözlerinin önüne anası geliyor, bacısı geliyor. Dalıyor birden. Kurtarmak tek amacı. Kim için? Hiç tanımadığı bir kadın için. Bütün anneler, bütün bacılar, bütün kızkardeşler uğruna kurtarmak istiyor ama o cani çıkarıyor bıçağı o gence sallıyor, öldürmeye kastediyor. Ama öldürmek isterken kendisi kaza olarak o gencin meşru müdafası oluyor. Bu kendini savunurken bir anda bıçak caniye saplanıyor. Ne oldu? Cani öldü ama ya o genç? Pırıl pırıl bir hayat kendisini beklerken hayatını karartanlardan nasıl hesap sorsun? Sadece kulağı tırmalayan o söz… Katil olmak… ne için? Hiç tanımadığı bir kadına yardım etmek için. Vicdanının sesine kulak verdiği için. Ne yapsaydı? Diğerleri gibi hissizce seyir mi etseydi? Bir çok kadın öldürülürken seyredenler vicdanlarına ne dedilerdi? Boşver gitsin, alma başına belayı. Banane canım elalemin karısından. Bu sesler size de yabancı gelmemiştir değil mi? Çoğu insan böyle inanın. Ateş düştüğü yeri yaksın banane diyenlere sözüm şu ki; o ateş düştüğü yeri değil çevresini de birgün gelir yakar kül eder.
Dünya Kadınlar Günü kutlaması yapılır ama sadece adı sanı var. Fakat ne kadınlar değer görür ne de erkekler. Yani biz çocuklarımıza insani değerleri öğretmezsek sadece kutlamayla yetinir dururuz da bu sorunlar asla çözüme kavuşmaz. Sadece hayıflanmakla yetinir dururuz. Avrupalı devletler insani değerlerini yitirmiş sadece menfaat gözeten bir sessiz yığın yumağı haline dönüşmüş. Savaşlar ölümler katledilen insanlar kimin umrundaki? Bunca müslüman kanı akmış bizene der hesabı. Ama bu hesap kapanmaz. Önemsemedikleri insanların ellerine muhtaç olacakları gün de gelecek. Unuttukları bir şey daha var Allah’ın adaleti. Tüm dünya bunca ölümlere sessiz ve hiç umursamaz haldeyken kendi kapılarını ölümün çalacağını beklemiyorlardı. Covid 19 savaş, ölüm makinesi. Özgürlüklerin bitişi eğlencelerine son veriliş.
Allah’ın kudretli adaleti değil mi sizce; susma sustukça sıra size de gelecek.
Geldi mi? Ölüm geldi… (Covid 19)
Saygı ve sevgilerimle…
