Çok cümle vardır beyninde kurduğun ama istemez, oturmaz kağıttaki yerine . Bir çeşit kabızlık hali mesela...
-eee...
-ooo...
-ııı...
Hayır yazamıyorum.
Yaratıcılığımı geçici olarak devre dışı bırakmak istedim bu sefer. Ben yazarım ama ben insanım da...
Bu hafta üşengeçlikteyim...
Bu hafta bahanelerdeyim...
Bu hafta ilham perimin azizliğindeyim...
Belli mi olur belki de yazar hastalığındayım...
Aslında iç bunaltıcı bir durum da illaki. Ama orda durun efendim yargılarken; eğer herkes gibi yazsa idik özgür olabilirmiydik satırlardaki ifadelerde...
Bugün içim dumanlı bilin istedim...
“Yazamamak” zamanın yükü olmadan aynada kendine gülümseyen dinginliktir...
Sözcüklerin ördüğü bir dünyada tek kişilik alfabenize mahkum olmak. Ve başka alfabelere ulaşsanız bile hiçbir sözcüğe sahip olamadığınızı bilmek...
Anadilinizde kuramadığınız cümle, hangi dilde sizi var edebilir ki?
Saygı ve sevgilerimle...
