Bir çok arkadaşımın yakınlarını kaybetmesi, duyduğumda üzülerek karşıladım. Kayıplar sıralı ise sorun çok edilmez. Yaşadı, gördü ve terk etti bu dünyayı diye bir yerde sevinilerek defnedilirler.
Ama;
Sırasız ölümler ki, takdir dediğimiz, kader dediğimiz ölümler. Ailesine gitmek isterken, canı ile kanı ile bayramlaşmak isterken ne yazık ki ölü bedenlerini teslim ettiler. Zaten havalar sıcak, yollar bir o kadar yorucu, buna biraz hız ve dikkatsizlik ise sayıyı artırdı. Double yollar ile hızlanan ama bir türlü de eğimlerin terse verildiği yollar. Yılda bir kaç kez revize etmek gereken yollar. İşte o yollar ise bir canlı bomba gibi geldi bu bayram yine ailelerin arasına. Teröre gerek var mı canım ülkemde. Gerek yoktu çünkü bizim trafik terörürümüz yeterli aslında. İki bayram da verdiğimiz cenazeler. İsimleri ölüler olarak anılsa da bir nevi şehittir. Bilanço gerçekten çok ağır.
9 günlük bayram tatilinin ilk 4 gününde 80 vatandaşımız can verdi. 250 üzerinde vatandaşımız yaralandı. Maddi hasar ise çok yüksek meblalar.
Neden kaynaklandı bunlar, yukarıda belirttiğim bir çok neden geçerlidir ama olayların en öncüsü insan olarak başı çekiyoruz. Saygıdan uzak, hoşgörüden uzak bir bayram daha geçti. Uzun uzun maniler altında yedi göbek CV'ler ile gönderdiğimiz samimiyetsiz mesajlar. Neyse yine herkese selamlar, saygılar...
