Korkuyorum.. Şehit haberlerinin alıştırılmasından, normal karşılanmasından..
Ancak, ateş düştüğü yeri yakıyor bunu artık hepimiz kabul ediyoruz.
Çok acı bir durum…
Bir şehit, bir insanın ölümü… Hayır hayır bir insanın değil, bir ailenin ölümü…
Şehidin annesini, babasını, kardeşlerini düşünün…
Bazen bir evin bir oğlu…
Bazen bütün bir sülalenin gururunu…
Şimdi siz nasıl beklersiniz insanların acılarının haykırılmamasını?…
Dün şehit olan uzman çavuşumuz Mehmet Polat'ın cenaze töreninde işte bu düşüncede olan vatandaşları gördük. Haykırıyorlardı, öfke kusuyor, teröre lanet yağdırıyorlardı. Dün yine anladık ki artık gözyaşlarımız kurudu, içimiz, dışımız öfke doldu.
Bu şehitlerimiz bu vatanda yaşayabilelim diye canlarını feda ediyorsa, bize düşen görev, teröre ve teröriste Türkiye olarak daha sert tepki göstermeli, Türkü, kürdü, lazı, çerkezi, Türkiye Cumhuriyeti vatandaşı olan herkesin yürek birliği, fikir birliği içerisinde terörü bitirmek için gereken duyarlılığı göstermek zorundadır.
