Ben gözlerimi bir süre kapalı tuttuğumda bile karanlıkta kalmak oldukça zorken, ayagımı incittiğimde 3-4 gün yürümeden duramazken nasılda dayanılır çektikleri zorluklara. Bazıları engelli bireylere bakışlarını değiştiriyor,bazıları da korkunç bir şey görmüş gibi uzaklaşıp kaçıyor. Onların çektiği sıkıntılar yetmezmiş gibi bazı kişilerin düşüncesiz ve sorumsuz davranışları kırıyor, üzüyor engelli vatandaşlarımızı. Engelli bireylere karşı her zaman anlayışlı ve yardımsever olmamız gerekmektedir.Her şeyden önce hepimizin birer engelli adayı olduğumuzun bilincinde olmalıyız. Ne onlar bilebilirdi engelli olacaklarını ne de bizler biliriz olup olmayacağımızı. Engelli bireylerimizi hayatlarını zorlaştırmak yerine kolaylaştırmalı ve topluma kazandırmalıyız. Engelli arkadaşlara elimizi uzatmalı onları korumalı onlardan kaçmamalıyız. Engellilere acımak yerine onlara değer vermeliyiz. O işi yapabilecek olduğu halde sırf engelli diye işe almamazlık yapmamalıyız.
Engelli diye hor görmemeliyiz. Engelli bireylerimizin ne gibi dertleri var ? Acaba eğitim görüyorlar mı? Onlara iş imkanı sağlanıyor mu? Onlara bakan bakıcı kişiler varmı yoksa neler yapmalıyız diye sormalıyız kendimize. Sosyal alanların düzenlenmesi, kendilerine uygun işlerin verilmesi, engelli bireylerimizin haklarının çiğnenmemesi, alışveriş merkezlerinin engelli bireylerimiz için uygun şekilde yapılması, trafik ışıklarında kurulan sesli düzeylerin yaygınlaştırılması, engellilere karşı üzerimize düşen en önemli sorumluluklardan bir kaçıdır. Uzun lafın kısası biz görmeyenlere göz,duymayanlara kulak, yürüyemeyenlere ayak olmalıyız. Hepimizin birer engelli adayı oldugunu unutmamalıyız...
