Bu hayatım boyunca duyduğum, doğruluğu tartışılmaz tek cümle bence. İşte tam da bu yüzden bir şeyler yapıyorum şu sıralar.
Benim gözümde kayda değer şeyler. Yeni insanlar tanıyorum, hikayelerini dinliyorum.
Mesela kanseri yenmiş, tek göğsü elinden alınmış ama hayata dört elle sarılan bir kadınla tanıştım. Ben onun anlattıklarını ağlayarak dinlerken, o bir anda konuşmasını kesip gülümseyerek önüme koyduğu kurabiyeler için “ Tabaktakiler bitmezse kızışırız “ demişti. Hatırladıkça “Hale bak” diyor, gülüyorum.
Bir de hayatın telaşından kaçmak için dükkanının içini kitaplarla dolduran bir ihtiyar ve şehri kedi evleriyle güzelleştirmeye çalışan bir grup genç var tabi…
Onları dinledikçe hem umutlarına hayran kalıyor hem de daha güçlü hissediyorum.
Diyorum ki kendi kendime, “Demekki şu durumda da ölünmüyor, şöyle olunca da hayat bitmiyor ya da böyle de güzelleşiyormuş yaşamak”
Bilmiyorum neden, ama sanırım yaşamayı sevdiğim için. Ben bu hayatı sevmek için hep bir sebep buldum ! Bunu ağız dolusu söyleyebiliyorum.
Umarım, hep böyle olur.
Umarım bu hepimiz için böyle olur.
