Saygı;sevmeden de duyulan tercih edilmeyen, zorunlu olan bir şeyken sevgi ise sadece tercih edilen bir seçenektir.
Saygı geneli ifade ederken, sevgi özeli ifade eder. Genel özelden daha kapsamlı, belki de daha hoşgörüyü öngörür. Biz insanlar genel ile özeli tercihte bazen bencil davranıp sevginin geneli kapsayacağı sevginin daha önemli olduğunu düşünürüz. Fakat sevginin iki boyutu olduğunu kimimiz düşünmemişizdir. Neden? Nasıl olur böyle bir şey demeyin. Oluyormuş.
Mesela ben seversem o doğrudur.
Ben seversem o güzeldir.
Ben seversem bencil olmam, ben seversem daha iyi davranırım. Daha sempatik, daha hoşgörülü olurum.
Ya sevmiyorsam? Aman Allah’ım ne kadar da bencilim.
Sevmiyorsam kırarım, ezerim, ırkçı olurum, yok sayarım. İsterse yansın yıkılsın, acılar içinde kıvransın. Ben sevmiyorsam umurumda bile değil.
Ne kadar da iyiyim değil mi?Sevmeyince gaddar bile olabiliyorum. İşte saygı, sevgi olmadığında devreye girer. Sen yoksan ben varım felsefesidir saygı. Sevmesemde saygım var demeliyim. Ben bir ırkı, bir ülkeyi veyahutta herhangi bir dini sevmeyebilirim. Ama sırf Müslüman diye, Hristiyan diye, sevmiyorum diye dışlayamam.
İnsanı insan olduğu için, yaradan yarattığı için sevmesem de saygı duymalıyım. İnsan haklarını, yaşam haklarını sevmiyorum diye ellerinden alamam. Bu bir bencilliktir. Bencil olmamak adına saygıyı destekliyorum.
Saygının sevgiye üstünlüğü budur işte.
Ben saygı diyorum ya siz?
