Hepimize malum ki ülkemizde kadın olmak, çocuk olmak, hatta hayvan olmak bile zor. Uzun yıllardır bu zorluklar hakkında konuşuyor, çareler arıyoruz..
Peki Türkiye'de 'erkek' olmak...
'Erkek'.. Başlı başına bir hakaret, bir leke, aşağılayıcı bir sıfat gibi gelmiyor mu artık size de?? Döven, öldüren, yakan, doğrayan.. Öfke patlamaları, kıskançlık nöbetleri, sinir krizleri, cinnetler... Ve esefle söylüyorum, tecavüzler.. Tecavüzler. Tecavüzler..
Ve işte o "cins" ; gece evine dönen kadına tecavüz etti, dolmuşa binen genç kıza, tatile gelen turiste, özel ders alan öğrencisine, karısının kız kardeşine, gelinine... Yetti mi hayır.. Öz evladına, öz be öz evladına. Kızına yahu kızına.. Acı mı acı, gerçek mi gerçek; 80'inde anneannesine, babaannesine, bitmedi annesine.. Kediye, köpeğe... Abartmıyorum, damacanaya bile tecavüz etti bu "cins"...
Daha kimbilir bizim bilmediğimiz nice olaylar gördü hastane koridorları, polis merkezleri..
Her birinde sesimizi duyurmak için parçalandık. Daha çok yaptırım, daha çok ceza dedik. Kastrasyon, hatta idam dedik.. Ama yetmedi sadece biz kadınların sesi.
Evet, bu ülkede kadın olmak zor. Çocuk olmak zor. Ama artık bu ülkede "erkek" olmak da çok zor.
Bakın bugün tüm anneler, "çocuğuma dokunma, öpme, şeker verme, sevme. Çünkü biz artık kimin sapık olduğunu bilmiyoruz" diyorlar her yerde. Sosyal medya hesaplarında, televizyonlarda, toplu taşımalarda, her yerde.. Düşünün ki artık biz kadınlar sevemiyoruz, 9 aylık bebeğimizi bir erkeğe emanet edemiyoruz..
Bu yüzden artık bizimle birlikte erkeklerde bağırmalı bu "cins"lere karşı. Hatta bizden daha çok savaşmalılar. Sokaklarda olmamalılar, bu canilere karşı recm istemeliler. Seslerini yükseltmeliler. "BİZ BU DEĞİLİZ" diyebilmeliler...
Çünkü bugün "BİZ BU DEĞİLİZ" demezlerse, bir gün "biz erkeğiz" demeye utanacaklar..
#bizbudeğiliz
