Evet günün konusu hayatlarımıza kabus gibi oturan Covid 19… Bu neyin nesi idi… Kurtuluşu nasıl olacak idi… Çoğumuzu yakalayamadı diye sevinmek miydi kaygısından endişe duyduğumuz? Peki ya yakalananların kaygısı? Hissedebildik mi onları? Ya yakaladı yakalayamadı stresi bizi nasıl hazırladı covid 19’a karşı… Devletimiz önlemler için kerelerce uyardı zor olmayan basit taktikleri. Basitti ama biz insanlara çok zor geldi galiba. Biz ölmekle kalmak arasında gidip geldik, süreci uzun bir tatile yaydık. Kaçış rampası, tatil dediğimiz şeyin aslında felce uğramasıydı. Elimizin kolumuzun bağlanmasıydı. Bir şey var ki kimsenin hayal bile edemeyeceği “özgürlük”. Ne kadar önemliymiş diyebilmesiymiş meğerse insanın. Nefes almak, oksijene hiçbir ücret ödemeden doyasıya içimize çekmek. Sokaklarda, caddelerde heryer benim edasıyla yürüyebilmek. Arkadaşlık ilişkileri ve dahası unuttuğumuz değerlerin ne kadar da önemli oluşunun hatırlanması. Kıymet vermediğimiz şeylerin meğer ne kadar kıymetliymiş olgusu…
Covid 19… Galiba unuttuklarımızın hatırlanmasını sana borçluyuz. Ama bir şey var ki hayatınızda şüphelere, ihtimallere yer vererek tıpkı istihbaratçı gibi yaftalanarak temizliğin önemini bir kez daha kavradık.
Ve şu sözü bir kez daha kazıyalım hafızalara; “Tedbir kuldan şifa Allah’tan.” Sen tedbiri elden bırakma varsa kaderde gelir seni bulur. Yoksa kaderde kimse ecelin ne önüne geçebilir ne de arkasına… Fakat biz yine de tedbirli olalım. Kendimizi önemsemiyorsak da başkalarının hayatına saygı duyalım…
Saygı ve sevgilerimle…
