Anadolu Üniversitesi 1.sınıf öğrencisi. İdealleri, umutları olan gencecik bir fidan. Ali İsmail Korkmaz davası  aklıma geldikçe bu ülkede insan olarak, insan onuruna yakışır bir şekilde ifade özgürlüğüne saygı duyulmadığını düşünüyorum. En temel hak ve hürriyetler arasında olan ifade özgürlüğüne darbe vurulmaya çalışıldığı, Kitap okuyan,sorgulayan ve olayları olduğu gibi kabul etmeyen insanların varlıklarından rahatsız olunduğunu düşünüyorum. Bu ülkede kitap okuyanlardan korkuyorlardı. Korktular da… Şimdi tüm bu olayların ardından 2 yıl geçti hala bu kanıdayım.

   Ali İsmail sadece Emel annenin oğlu olmayabilirdi. Polisin uyguladığı şiddete herhangi birimizin ailesinden biri de maruz kalabilirdi. Daha 19 yaşındaydı. Taksim Gezi Parkı protestolarına destek amaçlı katıldı. Polisin müdahalesi sonucu Eskişehir’in sokaklarında kendine güvenli bir yer aramaya çalışan Ali, polis tarafından darp edildikten sonra eli sopalı gruplarca iki defa daha darp edildi.

  İnanın olayı anlatırken bile zorlanıyorum. Çekilen acıyı, Darbeleri vücudumun her zerresinde hissediyorum. Acının tarifi yok. Bir gencin 19 yaşında bu dünyadan göçüp gitmesinin açıklaması da yok. Daha yaşanacak onca güzel gün varken. Güneş tepedeyken. Gökyüzü hala maviyken. Yaşamak gerek işte hayatın bir yerinden tutunarak yaşamak gerek, diyor insan.

  Biliyorum direndiğini. Hayatta kalmak pahasına. Annesinin saçlarına düşen aklara mani olmak adına. Yanlışa yanlış diyemedikten sonra vicdan neye yarar. 38 gün komada kalan bir gencin darp edildiği esnada hangi kulak  bu genç kardeşimin haykırışlarına tıkalı olabilir? Anlamıyorum. Devletin senelerce okullarında eğitim gören polisinin böyle bir şiddeti gözü kapalı işlemesi kabul edilebilir bir durum değil.

  Yoksa durum kötü… Durum içler acısı… Görevini severek yapabilecek insanlar  yetiştirilmeli kadrolara. İnsan yaşamına saygılı insanlar…

  Bugün 10 Temmuz 2015. Ali İsmail’in ölümüne sebebiyet verenler ceza evinde. Emel annenin oğlu yanında değil, verilen ceza bir canı geri getirir mi? Tabi ki de hayır. Canımızın, evladımızın acını ailesiyle birlikte paylaşıyoruz. Gençler bu ülkenin teminatı, yarınları.

 Yarınlarımıza sahip çıkmak dileğiyle…

   Mekanın cennet olsun, Ali İsmail Korkmaz.

  Unutmadık… Unutmayacağız…