Son günü yaşarken bugün, etraf beyaza bürünüyor ağır ağır. Kar taneleri bilmediğim bir yerden usulca düşüp konuyor parmaklarımın ucuna. Yağan kar götürüyor kiri pisi. Temiz bir hava temiz bir his bırakıyor içimizde. Soğuk zorluğu anlatıyor belki ama beyaz da açıyor içimizi daha bir azim veriyor ruhumuza.
Soğuğa aldırış etmiyoruz. Dışarı da olanlarımız hariç. Onlar soğuğu da karı da iliklerine kadar hissediyorlar. Bir el istiyorlar avuçlarına düşen karı eritecek bir yürek istiyorlar. Bir ev, bir çatı lazım ruhlarını ısıtıp içlerine huzur verecek. Yeni yılımızda belki onlar için de yeni güzel bir yıl olur. Onlarda kavuşur bizim sahip olup ve hep daha fazlasını istediğimiz hayata. Şükretmediğimiz olduğu için mutluluk duymadığımız ne varsa, onlar için en küçüğü bile bir armağan bir mutluluk sebebi.
Bu soğukta bir ayakkabı bir montu olduğu için şükreden küçük kalplerden belki de ders almalıyız. Biz bilmediğimiz bir yerden yağan kar için mutlu olurken onların bu karda, soğukta dışarıda nasıl olduklarını unutuyoruz. Yok sayıyoruz. Tek yapmamız gereken kendimizi onların yerine koymak ve ne hissettiklerini, hissetmeye çalışmak.
Yeni yılımızda umarım daha çok kendimizi başkalarının yerine koyup; '' Acaba ben olsam ne yapardım?'' diyerek düşünmemizi Allah'tan temenni ediyorum. Yeni yıl ne getirir bilemem ama dua edersek çok şey yoluna girebilir.
