Okuldaki her öğrencinin derdiyle dertlenen, hepsinin yardımına koşan, sabah bir bardak çay icirmeden derse başlatmayan adam bizi bıraktı ve gitti. Okulun her santimini adım adım bilen, kim nerede ne yapmış her şeyden haberi olan. Bizi sınav süresince bekleyip sonuca birlikte üzülen bitlikte sevinen adam artık yukarıdan bizi izliyor. Her öğrenciyi yasa boğan, dekana sosyal medyada başsağlığı mesajı yayinlatan bir adam artık sesini bile duyamayacagiz. Herkeste ayrı ayrı yardımı olan, bizi kendi çocuklarından bile ayırmayan melek gibi insan. Koridorda karşılaştığımızda ne de mutlu olurdun. Her zaman mutluydun. Ya da biz öyle sanıyorduk. Bizi erken bıraktın be koca adam. Bizi uzdun. Daha ne sohbetler edecektik seninle. Daha ne çaylar icecektik. Mezuniyetimizde bizi en ön sıradan alkislayacaktin, söz vermistin. Hep gulerdin, hiç aglamazdin. Yüzünün somurtkan olduğunu hiç görmedim. Gostermedin. Meğer o gulucuklerin altında ne dertler yatarmis. Meğer çok dertliymissin ama biz bunun farkına bile varmamisiz. Meğer ne adammissin, biz çocuklarına hayatın sana yüklediği derdi kederi hiç hissettirmeden yaşayıp gitmissin. Seni anlamadığımız, halini hatrini sormadigimiz her gün için bizi affet Nasip Abi. Hakkını helal et. Verdiğimiz sözleri yerine getiremedik. Hayat kısa, ölüm ani. Yapacağımız ne varsa yaşarken yapmalı. Öldükten sonra neye yarar bu kadar plan program. Çok sevdiğimiz abimiz, degerimize değer katan adam mekanın cennet olsun. Bu hayatta rahat edemedin insallah yattigin yerde rahat edersin. Hakkım varsa helal olsun. Bir okulun temizlikcisi degildin sen babasiydin abisiydin. Keşke bizi bırakıp gitmeseydin Nasip Abi'mm.