Oğuz Kağan, “Daha deniz daha müren kün tuğ olsun kök kurikan” derken yeryüzünün

hakiki mirasçılarının bu aziz millet olduğunu haykırmıştı. Öteden beri, sıkıntıların

ortasında bir “emin bir liman” olarak, Anadolu’nun, Türk’ün bu aziz kapısının olması

bir tesadüf değildir. Selçuklulardan Osmanlılara, oradan da günümüze bu hep böyle

olagelmiştir. Seksenli yıllarda Bulgaristan’dan, doksanlı yıllarda Bosna’dan, Balkanlardan

o savaş ve kargaşa ve zulüm ortamından, 1.Körfez Savaşı’nda Saddam’ın zulmünden

kaçan Kürt kardeşlerimizin sığınağı nasıl Türkiye olmuşsa, bugün Esed’in zulmünden

ve topyekûn yok etme stratejisinden kaçarak hayata tutunmaya çalışan Suriyeli

kardeşlerimizin de sığınağı bu aziz milletin gönlü, İslâm’ın “son karakolu” Türkiye

olmuştur.

 

Orhun Abideleri’nde ve Kaşgarlı Mahmut’un yazdığı Divanü Lügati’t-Türk’te ifade edildiği

gibi “Allah’ın yeryüzündeki ordusu” olan bu milletin, Anadolu’nun yiğit delikanlısı, doksanlı

yılların başından itibaren Kâinatın Efendisi Hz. Muhammed Mustafa’nın(sallahu aleyhi

veselllem) değerler üstü değerlere sahip sözlerinde ifadesini bulan “Selamı aranızda

yayınız.”, Yunus Emre’nin “yaratılanı hoş gör yaratandan ötürü” ve “Gelin tanış olalım,

işi kolay kılalım, sevelim sevilelim, bu dünya kimseye kalmaz.”, Mevlâna’nın “Gel ne

olursan ol, yine gel. Yüz bin kere tövbeni bozmuş olsan da yine gel. Bizim dergâhımız

ümitsizlik dergâhı değildir.” anlayışı içerisinde dünyanın her tarafına, milletimizin

değerlerini ulaştırma gayesiyle, dünyevi hiçbir beklenti içerisinde olmaksızın giderek

gönüllerin kapılarını “selam”la açtılar ve insana insan olarak bakılabileceğinin güzel

örneklerini sunmak üzere âdeta bir “gül seferi”ne çıkarak gönüllere taht kurdular. İşte, 29

Mart’ta gösterime giren “Selam” filmi “kutsiler”in bu kutsal hicretini ve bunun dünyadaki

neticelerini ele alıyor.

 

“Selam” ile “İslam” kelimelerinin kökleri birdir; onlar da “slm” yani “silm” kökünden

gelir. Silm, “barışmak, sulh, barışıklık” anlamının yanı sıra “itaat, İslâm, müslim olmak”

demektir. Gelişiyle, insanlığın yeniden dünyaya gelmesine vesile olan Peygamberimiz

Hz. Muhammed Mustafa’nın getirdiği “o evrensel mesaj”a “İslam” denilmesinin apayrı

bir anlamı vardır. Şirazesinden çıkmış insanoğlunun tekrar birbiriyle kenetlenmesini,

bu dünyada ve ebedi âlemde cennetlerde yaşamasını Yüce Yaratıcı murad etmiş ki

merhametiyle bize din olarak İslam’ı seçmiştir. İnsanlık, Cenab-ı Hakkın emir ve yasakları

çerçevesinde hareket ettiği zaman, gerçekten, evrensel barışa doğru yol alacaktır.

Bu yüce dinin mensupları olan bizler, selam vermekle “Benim kalbimden, dilimden ve

aklımdan sana bir zarar gelmez; seninle barış içindeyiz.” der, huzurun billur sularında

yunup yıkanırız.

 

İşte, maddi ve manevi anlamda bir kaos, kargaşa ve sona ermez savaşların yaşandığı

günümüz dünyasında da barışın yeniden tesis edilmesi, sürekli kılınması için,

dünyanın dört bir tarafına, kişisel olarak, maddi manevi hiçbir beklenti içerisinde

olmaksızın –üstelik bin bir sıkıntı ve eziyeti de sineye çekerek- yola çıkmış bahadırların,

“alperen”lerin, “ışık süvarileri”nin, “hicret kahramanları”nın yaşadıkları “kutsal çile”den

birkaç damlanın anlatıldığı Selam filmi, gerçekten izlenmeye değer. Selam filminde

anlatılanlar, birebir yaşanmış hayatların beyaz perdeye aktarılmış hâli. Bu ifade

“mukaddes göç”ü yaşayarak dünyada İslam’ın evrensel mesajıyla, gerçek anlamda

“barış adacıkları oluşturma” gayesiyle yola çıkan Anadolu’nun yiğit delikanlılarının

yaşadıklarından sadece birkaçını anlatması bakımından yetersiz kalmaktadır; ama bu

“yaşanmışlık”a da dikkatleri çekmektedir. Yaşananların nesnel gerçekliğinin olduğu, yani

film olsun diye senaryosu yazılmış da çekilmiş” olarak düşünülemeyecek olan Selam

filminin yönetmenliğini Levent Demirkale’nin yaptığı, başrollerinde Burçin Abdullah, Yunus

 

Emre Yıldırımer ve Hasan Nihat Sütçü’nün yer almaktadır. Film, “üç yolcu”nun yani Âdem,

Zehra ve Harun öğretmenlerin “tek ideal” uğruna yani milletimizin şahsında İslam’ın

evrensel barış mesajını bütün dünyaya yaymak, bütün insanlığa ulaştırmak için Senegal,

Afganistan ve Bosna-Hersek olmak üzere üç ayrı ülkede yaşadıklarını ele alıyor.

 

Bugün, Türkiye’nin uluslararası marka organizasyonlarından biri haline gelen Türkçe

Olimpiyatlarına gelen ülkelerde kim bilir nice böyle civanmertlikler yaşanmaktadır.

Civanmertlerin gayretleri ve eserleriyle ayyıldızlı şanlı bayrağımız dünyanın her

köşesinde nazlı nazlı dalgalanmaktadır. Selam filmini izlerken de Türkçe olimpiyatlarında

öğrencilerin Türkçe şiir ve şarkı okumaları karşısında yaşanan duygusallık zirveye çıkıyor.

Benim gibi ayrılıklarda gözlerinin daima sağanağına tutulanlar için gerçekten çok içli bir

film.

 

Şunu da söylemeden geçemeyeceğim: Evinden ayrılarak şehre inmeyi gurbet sayanların,

maddi manevi hiçbir beklenti olmaksızın bir işe girişmemişlerin hatta bu “değirmenin

suyu nereden?” diye akıllarını yoranların da bu filmi seyretmelerini salık veriyorum.

Çünkü bundan herkesin alacağı büyük dersler var; yeter ki şartlanmışlık gözlüğünü

başından alıp yere çalsın.

 

İnsanlık, “iç huzur”u ve barışı ancak böyle yakalayabilecektir.

 

Hüseyin SAY